De eerste outreaches

Een iets minder goed einde van de week..
Ik heb getwijfeld of ik dit ging vertellen in mijn blog, maar omdat sommige mensen het al weten, hebl ik liever dat een ieder het zo kan lezen.
Ook kan ik het zo een stukje van mij afschrijven.

Zaterdag 23 september 2017
We zijn hier alweer 2 weken!
Vanmiddag zijn we naar Kaneshie geweest voor souvenirs.
Meestal zien we maar een stukje van de markt, omdat we hier langslopen als we naar de trotro's gaan, maar vandaag zijn we over de hele markt gegaan.
's Avonds zouden we gaan eten bij Las Palmas, onze straat uit, om de hoek en dan iets verder.
Het was rond 19:30 en de stoep was verlicht door straatlantaarns en er liepen veel mensen op straat.
Opeens komt er een brommer met twee mannen aangereden en de achterste pakt mijn pols vast.
Ik dacht, dit is natuurlijk weer één van die gasten die met je wil trouwen, dus ik zei 'hi' en zou doorlopen.
Deze man liet mijn arm echter niet los en begon ook nog aan mijn tas te trekken en te zwaaien met iets.
Pas na een aantal keren zag ik dat het een mes was waarmee hij zwaaide en ik moest mijn tas wel loslaten... met allemaal kostbare dingen erin zoals mijn pasjes, fotocamera en oude mobiel (dus voor wie mijn Ghanese nummer nog heeft --> niet meer gebruiken!).
Het ging allemaal zo ontzettend snel en het leek net alsof we in een slechte film zaten.
Toen dit allemaal gebeurd was, kwamen er wel 30 mensen om ons heen staan, 3 mannen renden zelfs nog achter de scooter aan (maar die scooter was natuurlijk veel te snel). Hierna namen 2 mannen ons mee naar het politiebureau, waar ik aangifte heb gedaan.
Mijn tas krijg ik er waarschijnlijk nooit meer mee terug, maar zo kan ik wel bij mijn verzekering aantonen wat er is gebeurd.
Gelukkig heb ik snel alles laten blokkeren en is het grootste gedeelte alweer geregeld, maar superstom en eng blijft het wel. :(
Ik ben altijd al zo voorzichtig, mijn tas goed in de gaten gehouden, alles in vakjes in de tas gedaan zodat ze er niks uit konden graaien..
Maarja, nooit even bedacht dat ze mijn hele tas mee zouden gaan nemen..
Gelukkig is er niks met ons gebeurd en hopelijk kan ik alles snel vergeten.

Zondag 24 september 2017
Vandaag zijn we thuis gebleven, om bij te komen van gisteren.
We hebben 's middags een film gekeken en zijn rond 16:00 uur naar het einde van de straat gelopen om bij de KFC te gaan eten (ja, die hebben ze hier). Over straat lopen vind ik nog niet zo prettig, maar hopelijk slijt dit over een tijdje.

Maandag 25 september 2017
Om 10:00 uur hadden we afgesproken bij Tema General Hospital.
We kwamen dit keer in een grotere bus te zitten vanaf Kaneshie.
Het valt mij op dat er vaak iemand in de bus staat te praten, óf diegene houdt een preek, óf probeert iets te verkopen. Mensen betalen hier ook nog serieus voor, terwijl het echt redelijk irritant is.
Bij de halte aangekomen, werd ons de weg gewezen.
Het was nog een aardig eind lopen en we hebben meerdere keren gevraagd waar we heen moesten.
Uiteindelijk werden we weer teruggestuurd (andere mensen hadden ons dus de verkeerde weg gewezen, heu).
Het was toen al 10:00 uur, dus hebben we maar een taxi naar het ziekenhuis genomen.
Aangekomen moesten we eerst onze werkvergunningen laten tekenen.
Dit duurde even, dus gingen we eerst naar de introductie.
Hierin werden de basisdingen uitgelegd (zoals een goede hygiëne, gebalanceerd dieet etc.) en hebben we het gehad over de visie en de missie van het ziekenhuis.
Hierna kregen we een rondleiding door het hele ziekenhuis.
In Nederland heb je gewoon één gebouw, waar alle afdelingen inzitten.
Hier in Ghana heb je allemaal kleine gebouwen die onderling worden verbonden door paden buiten. Elk gebouw is één afdeling.
We hebben ook maar gelijk scrubs gekocht voor de NICU en KMC.
Aan het einde van de middag waren onze werkvergunningen nog steeds niet ondertekend, maar de mevrouw verzekerde ons ervan dat we volgende week kunnen beginnen!

Dinsdag 26 september 2017
Vanochtend hadden we nog niks van onze supervisor van de WAAF gehoord, dus zijn we maar gewoon naar het hoofdkantoor gegaan.
Toen we aankwamen, werden we opeens wel gebeld en moesten we heel ergens anders zijn.
Gelukkig hebben collega's ons goed op weg geholpen en kwamen uiteindelijk bij Maaombi Hospital aan.
Vanuit daar zijn we langs enkele patiënten gegaan met tuberculose.
Het waren eigenlijk een soort huisbezoeken, waar we echt in hele arme buurten kwamen, het waren niet echt huizen te noemen..

Woensdag 27 september 2017
Vanochtend moesten we ergens in McCharty Hill zijn, maar waar precies wisten we niet. We hadden rond 08:00 uur afgesproken, waren er zelf natuurlijk al om 07:30 uur en werden opgehaald om 08:30 uur. :)
We hebben een heel lang stuk gereden over slechte wegen (soms kun je het eigenlijk geen weg noemen) en we kwamen aan in de bush bush.
Zo noem ik het maar even, maar het is hier echt mooi en iedereen lijkt zo gelukkig.
Er waren allemaal krotten naast elkaar, gebouwd van riet, bamboe, plastic platen, doeken en kleden.
Hier was de community waar wij een outreach hadden.
We luisterden eerst naar een voorlichting over Hiv en veilig vrijen, maar we konden er weinig van verstaan, omdat ze in hun eigen taal spraken.
Af en toe vertaalde iemand het wel voor ons.
Volgens mij hebben de mensen nog nooit gehoord van een vrouwencondoom, want iedereen ging helemaal stuk.
Hier is het natuurlijk ook een taboe om erover te praten.
Hierna vroeg iemand van de Ghana Health Service wat wij aan de vrouwen wilden vertellen.
Dit was onze eerste keer dat we meegingen, dus we zouden alleen meekijken.. Maar de mevrouw stond erop dat we de voorlichting hielden en zei dat het wel ging lukken.
We hielden een voorlichting over Safe Motherhood en eigenlijk ging het nog best goed ook.
Wat wij vertelden, werd weer vertaald naar hun eigen taal.
Hierna gingen we Hiv-tests afnemen.
Tijdens het prikken, hoorde ik opeens een varken gillen.
Ik zag nog net dat hij op zijn rug achter een huisje werd gesleept.. nouja, dan weet je genoeg ;)
Toen we bijna naar huis zouden, wilde iedereen met ons op de foto.
Terugreis kwamen we midden in het Akwambo Festival terecht.
Er was allemaal muziek en iedereen had feestelijke kleren aan. Ook had iedereen een soort meel op zich.
Toen we door alle mensen heenliepen, zwaaide en riep iedereen naar ons.
Ook de kindjes dansten om ons heen. Wij waren de enige blanke mensen daar.
Onderweg werd ik zomaar bij een vrouw op schoot getrokken, zeer intens haha!

Donderdag 28 september 2017
Vandaag een vrije dag, omdat we morgen ver moeten reizen voor een outreach op zaterdag.
Daarom ben ik maar even met school bezig geweest en met de andere dingen die ik nog moest regelen.
's Middags zijn we geld gaan pinnen, hebben we kopieën gemaakt van het politierapport en heb ik een nieuwe tas gekocht.
Wat kun je toch blij zijn met een nieuwe tas..

Vrijdag 29 september 2017
Vanochtend werden we gebeld door onze supervisor dat onze outreach morgen niet doorgaat en naar volgende week zaterdag is verplaatst.
Dit weekend zijn we dus vrij, we moeten nog even zien wat we gaan doen.
Rond 17:15 uur hebben we ons avondeten bij één van de lokale eettentjes in de straat gehaald.
We hadden spaghetti, Jollof rijst en ei in superscherpe saus.
Ik dacht dat ik nu wel wat gewend was aan al dat scherpe eten, maar niets was minder waar, wat een hitte, pfieuw!