Weer thuis!
Blijf op de hoogte en volg Daniëlle
10 Januari 2018 | Nederland, Akkrum
Ik ben alweer anderhalve week terug in Nederland.
Nu ik dan eindelijk mijn laatste koffer terug heb, vond ik het wel tijd voor een laatste verslag...
De laatste week zijn we teruggegaan naar Accra, waar we nog vakantie hebben gevierd.
Zo zijn we naar de aapjes geweest, naar Oceanic Beach Resort, een soort excursie door James Town (sloppenwijk), Trashy Bags en hebben we kerst gevierd op het strand :)
Ook ben ik nog naar de kapper geweest om het te laten invlechten met artificial hair :) Dat wilde ik altijd al eens doen!
De dag voor vertrek (woensdag 27 december) heb ik nog even een bezoekje gebracht aan het ziekenhuis (dit keer niet voor stage, maar voor mijzelf..)
Bleek het dat ik (alweer of nog steeds) malaria en een infectie had -_-
De volgende dag zouden we 22:25 vliegen en we gingen mooi op tijd weg.
Normaal is het een kwartiertje rijden naar het vliegveld, nu stonden we meer dan 2 uur in de file.. Valt de accu van de auto ook nog uit! Gelukkig was dit heel snel weer verholpen.
We zeiden tegen de taxichauffeur dat we nu echt moesten opschieten en hij reed overal tussendoor en over de stoep etc.
Aangekomen bleek de gate dicht te zijn en alle medewerkers zeiden dat we maar een ticket voor de volgende dag moesten boeken.
Na een half uur praten (in die tijd hadden de koffers ook kunnen worden ingecheckt..), mochten we toch met onze handbagage naar boven.
Daar lieten we onze boarding pass zien (we hadden wel online ingecheckt), maar de man zei dat er geen stempel op kon.
Wij zeiden, ja, mag wel op dit scherm en een beetje beduusd liet de man ons door, maar niet met de garantie dat we door de immigratie kwamen.
De rij van de immigratie was natuurlijk meters lang en we hadden nog 30 minuten, 20 minuten, 10 minuten en uiteindelijk, toen we nog 5 minuten hadden, waren wij aan de beurt.
De vrouw zei dat we maar naar beneden moesten om de boarding pass uit te printen, waarop wij zeiden dat we ons vliegtuig zouden missen.
Dat was niet haar probleem..
Gelukkig was er één supervisor die ons wel wilde helpen, zij printte ons ticket uit en zorgde ervoor dat wij voor iedereen mochten.
Bij de douane moest ik ook nog mijn schoenen op de band zetten -_-
De vrouw zei dat we nu echt moesten rennen, dus ik pakte mijn koffer en mijn schoenen in mijn hand en rende over het vliegveld. Op sokken. Met koorts.
De bus kwam en reed ons naar het vliegtuig, dat echt serieus op ons wachtte!
Ik kwam bijna de trap niet meer op, maar oh wat waren we blij dat we zaten!
20 minuten na de officiële vertrektijd, vertrok ons vliegtuig.
Onze koffers bleven in Accra staan..
Toen we uit het vliegtuig kwamen, konden we dus zo doorlopen en hoefden we niet te wachten op de koffers.
We liepen naar de uitgang en ik was blij dat ik Jesper en mijn familie weer zou zien, maar... er stond niemand.
Bleek het dat ze bij de andere uitgang stonden!
Nouja, eigenlijk kwamen wij dus uit de verkeerde uitgang.
En de koffers?
Tsja, daar hebben we creatieve oplossingen voor bedacht en de eerste kreeg ik terug op 2 januari.
De 2e koffer heb ik dus gisteren (9 januari) teruggekregen.
Ondanks alles; de overval, malaria, bedbugs, malaria, infectie en de vertraging van de koffers, zou ik ooit nog wel weer terug willen naar Ghana.
Ik heb hier een erg mooie tijd gehad en heb veel mogen leren.
Nu ben ik wel weer blij dat ik thuis ben, al is de kou even wennen..
Iedereen bedankt voor het lezen van mijn verslagen en alle reacties die ik hierop heb mogen ontvangen!
Nu ik dan eindelijk mijn laatste koffer terug heb, vond ik het wel tijd voor een laatste verslag...
De laatste week zijn we teruggegaan naar Accra, waar we nog vakantie hebben gevierd.
Zo zijn we naar de aapjes geweest, naar Oceanic Beach Resort, een soort excursie door James Town (sloppenwijk), Trashy Bags en hebben we kerst gevierd op het strand :)
Ook ben ik nog naar de kapper geweest om het te laten invlechten met artificial hair :) Dat wilde ik altijd al eens doen!
De dag voor vertrek (woensdag 27 december) heb ik nog even een bezoekje gebracht aan het ziekenhuis (dit keer niet voor stage, maar voor mijzelf..)
Bleek het dat ik (alweer of nog steeds) malaria en een infectie had -_-
De volgende dag zouden we 22:25 vliegen en we gingen mooi op tijd weg.
Normaal is het een kwartiertje rijden naar het vliegveld, nu stonden we meer dan 2 uur in de file.. Valt de accu van de auto ook nog uit! Gelukkig was dit heel snel weer verholpen.
We zeiden tegen de taxichauffeur dat we nu echt moesten opschieten en hij reed overal tussendoor en over de stoep etc.
Aangekomen bleek de gate dicht te zijn en alle medewerkers zeiden dat we maar een ticket voor de volgende dag moesten boeken.
Na een half uur praten (in die tijd hadden de koffers ook kunnen worden ingecheckt..), mochten we toch met onze handbagage naar boven.
Daar lieten we onze boarding pass zien (we hadden wel online ingecheckt), maar de man zei dat er geen stempel op kon.
Wij zeiden, ja, mag wel op dit scherm en een beetje beduusd liet de man ons door, maar niet met de garantie dat we door de immigratie kwamen.
De rij van de immigratie was natuurlijk meters lang en we hadden nog 30 minuten, 20 minuten, 10 minuten en uiteindelijk, toen we nog 5 minuten hadden, waren wij aan de beurt.
De vrouw zei dat we maar naar beneden moesten om de boarding pass uit te printen, waarop wij zeiden dat we ons vliegtuig zouden missen.
Dat was niet haar probleem..
Gelukkig was er één supervisor die ons wel wilde helpen, zij printte ons ticket uit en zorgde ervoor dat wij voor iedereen mochten.
Bij de douane moest ik ook nog mijn schoenen op de band zetten -_-
De vrouw zei dat we nu echt moesten rennen, dus ik pakte mijn koffer en mijn schoenen in mijn hand en rende over het vliegveld. Op sokken. Met koorts.
De bus kwam en reed ons naar het vliegtuig, dat echt serieus op ons wachtte!
Ik kwam bijna de trap niet meer op, maar oh wat waren we blij dat we zaten!
20 minuten na de officiële vertrektijd, vertrok ons vliegtuig.
Onze koffers bleven in Accra staan..
Toen we uit het vliegtuig kwamen, konden we dus zo doorlopen en hoefden we niet te wachten op de koffers.
We liepen naar de uitgang en ik was blij dat ik Jesper en mijn familie weer zou zien, maar... er stond niemand.
Bleek het dat ze bij de andere uitgang stonden!
Nouja, eigenlijk kwamen wij dus uit de verkeerde uitgang.
En de koffers?
Tsja, daar hebben we creatieve oplossingen voor bedacht en de eerste kreeg ik terug op 2 januari.
De 2e koffer heb ik dus gisteren (9 januari) teruggekregen.
Ondanks alles; de overval, malaria, bedbugs, malaria, infectie en de vertraging van de koffers, zou ik ooit nog wel weer terug willen naar Ghana.
Ik heb hier een erg mooie tijd gehad en heb veel mogen leren.
Nu ben ik wel weer blij dat ik thuis ben, al is de kou even wennen..
Iedereen bedankt voor het lezen van mijn verslagen en alle reacties die ik hierop heb mogen ontvangen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
