De eerste week in Accra

Zaterdag 9 september 2017

Vanochtend zijn we om 08:00 uur uit Akkrum vertrokken richting Schiphol.
Toen we hier aankwamen, konden we al snel inchecken en afscheid nemen.
We aten nog even iets in het restaurant en gingen op weg naar de gate.
Onderweg zagen we op een bord dat onze gate ging sluiten!
Dat werd dus rennen!
Gelukkig waren we op tijd en we waren nog geen uur in de lucht, toen we al in Parijs konden landen.
Vanuit hier konden we al snel overstappen in het vliegtuig naar Accra.
Dit was een erg groot en luxe vliegtuig, we konden films kijken, spelletjes spelen en we kregen een fleeceplaid en kussentje.
Ook kregen we avondeten aan boord.
Rond 20:00 uur kwamen we aan in Accra, waar we vanuit het vliegtuig moesten overstappen in de bus om op het vliegveld te komen.
Toen we vanuit het vliegtuig kwamen, kwam de warmte/klamme lucht ons al tegemoet.
Op het vliegveld zag je al gauw allemaal verschillen met Nederland.
Werknemers staan met hun handen in de zij te wachten en te kijken, of zijn gewoon onder werktijd aan het Facetimen met vrienden of familie.
Ook lijken ze het leuk te vinden om hun macht te laten zien.
Na de paspoort- en vaccinatiecontrole werd ik bijvoorbeeld als enige van de 4 tegengehouden door een bewaker en moest ik mijn paspoort weer laten zien.
Toen we uiteindelijk naar buiten wilden gaan, stonden er honderden mensen te wachten met en zonder naambordjes.
We durfden toen bijna niet eens naar buiten, want echt iedereen keek naar ons.
Uiteindelijk stonden we buiten en meteen kwamen er mensen op ons af om te vragen of iemand ons kwam ophalen.
Onze taxichauffeur kwam gelukkig al snel en nadat we alles in de auto's hadden gepropt, zag ik onze taxichauffeur een man die was meegelopen snel wat geld toestoppen...
Ik moest als enige bij een man en de koffers in de auto, terwijl de andere 3 bij Daniel (onze taxichauffeur) in de taxi gingen.
Al snel kwam ik erachter dat ik bij Bassit in de auto zat, onze huisgenoot.
De weg naar het huis keek ik mijn ogen uit, want wat is Ghana anders dan Nederland! De cultuur, de geur, het nachtleven en ook het verkeer.
Iedereen rijdt waar hij of zij wil en alles is mogelijk, van zelf bepalen hoe hard je rijdt, tot aan het rechts inhalen.
Ook als je voor iemand langs wilt, hoef je alleen maar te toeteren en je hand uit het raam te steken.
Aangekomen bij het huis, gingen we nog even zitten en het bed opmaken.
Daarna gingen we al vrij snel op bed, want we waren best moe van het reizen en de vele nieuwe indrukken.
Gelukkig heb ik goed kunnen slapen onder de klamboe en met de ventilator aan.

Zondag 10 september 2017

Vanochtend werden we al vrij voeg gewekt door de muziek van alle kerken. Bassit had het ontbijt voor ons opgehaald, brood en eieren.
Het brood hier is vrij zoet, maar best wel lekker.
Om 11:00 werden we opgehaald om naar de Accra Mall te gaan om een simkaart te halen.
Deze reis was lekker warm en onderweg waren we stil door alles wat we zagen: de (half afgebouwde) gebouwen, het verkeer en alle mensen op straat. Veel mensen lopen gewoon tussen de auto's door om spullen te verkopen. Iedereen loopt hier met de spullen op het hoofd, tot tafels aan toe, ik dacht eigenlijk dat dit alleen in films voorkwam.
Ook kleine kinderen kwamen bedelen om geld.
's Middags probeerden we de simkaart, maar deze deed het niet, morgen maar weer terug naar de Vodafone winkel (ja, die hebben ze hier ook gewoon).
Toen we 's middags over straat liepen, keken veel mensen ons aan, we lijken bijna wel beroemd.
Het is echt bijzonder hoe alles hier gaat en het valt denk ik niet uit te leggen aan iemand die hier nog nooit geweest is.
Op straat ruikt het overal naar vis, brand en afval wat overal op straat ligt.
We aten bij Zoozoo en ik nam patat met kip: 12 cedi, omgerekend ongeveer €2,40. Het was erg lekker, maar best wel scherp en ik denk dat we hier wel vaker zullen eten!

Maandag 11 september 2017

Vanmiddag zijn we naar de Nurse Counseling geweest voor onze werkvergunningen.
We moesten daar eerst een tijdje wachten en daarna moesten we eerst naar de bank om te betalen.
Eenmaal aangekomen bleek dat we het contant moesten betalen, dus konden we eerst weer naar een pinautomaat.
Toen we dit hadden betaald, moesten we terug naar de Nurse Counseling, om daar het bewijs te laten zien, zodat ze onze werkvergunningen konden klaarmaken. Hierna zijn we nog even naar de Accra Mall geweest en de Vodafone winkel. De man van de winkel klikte op een paar toetsen en we hadden internet!

Dinsdag 12 september 2017

Vandaag moesten we terug naar de Nurse Counseling, om de werkvergunningen op te halen.
Het zou klaarliggen, maar alsnog moesten we een klein uurtje wachten op de handtekeningen (gewoon blijven lachen en vriendelijk blijven!).
's Avonds hebben we pizza en rijst opgehaald vanuit een restaurant.
Nou, dit doen we dus nooit meer, want iedereen riep ons na: 'Blankets, bring us your food!'
Verder was het een rustige dag, met veel wachten.

Woensdag 13 september 2017

Vanochtend om 04:45 werden Marijn en Suzanne opgehaald om naar Sunyani te gaan. Wij hebben ze uitgezwaaid en zijn toen nog even ons bed in gedoken.
's Ochtends hebben we onze koffers uitgepakt en op het bed uitgestald.
's Middags zijn we met Kate (ook een huisgenoot) mee geweest naar haar werk in Ridge Hospital. Hierna gingen we naar Osu, een plaats vlakbij.
Janet en ik hebben hier even rondgelopen. Je ziet echt het verschil tussen arm en rijk, af en toe staan er mooie/dure huizen en daarnaast ligt een sloppenwijk. Ook slapen er veel mensen op straat.
's Avonds zijn we naar Duplex Club gegaan, waar we de basis van het salsadansen hebben geleerd. Toen de les was afgelopen, kwamen mannen naar ons toe om te dansen. Het ging me eigenlijk best goed af.
We hebben zelfs 2 soort van aanzoeken gehad. Mannen vragen of je getrouwd bent en wanneer je ja zegt of je ring laat zien zijn ze 'teleurgesteld' en vragen: 'Why? You're so beautiful!' ;)
De meeste mensen zijn aardig in dit land en ze laten je erg welkom voelen!

Donderdag 14 september 2017

We zijn vandaag voor het eerst in een trotro geweest, dit is een klein minibusje, waar in Nederland 8 mensen in mogen zitten.
Hier in Ghana zitten we met z'n 20en in zo'n busje.
Een ritje van hier naar de markt (ongeveer 10 minuten), is 1 cedi = ongeveer €0,20.
Toen we net in de trotro zaten, viel de deur er opeens uit, het kan hier allemaal (welkom in Ghana!) Met 2 man sterk werd de deur weer in de rails gezet en we konden weer verder.
We moesten overstappen in Kaneshie, waar ook de markt is.
Overal waar we liepen waren zoveel mensen.
Er werd van alles verkocht op de markt: brood, eieren, kleding, tandenborstels, noem maar op.
Ook wordt er veel vis verkocht, deze liggen gewoon de hele dag open en bloot in de brandende zon van ongeveer 25-30 graden.
Je kunt je dus wel voorstellen wat voor stank dat was...
We kwamen bij de andere kant van de weg, waar ook trotro's stonden en iedereen wilde ons wel helpen.
Er stonden zoveel trotro's, dat er eigenlijk geen doorgang meer was.
Maarja, Ghana zal Ghana niet zijn... We reden er dus gewoon dwars doorheen en iedereen ging wel aan de kant.
We vroegen steeds aan de Mate (hulpje van de chauffeur) of we er al uit moesten, want we wilden naar Labadi Beach.
Steeds werd er gezegd van niet, totdat we opeens te ver waren en over moesten stappen in een trotro terug.
Uiteindelijk kwamen we aan, maar moesten eerst een drukke weg oversteken. Deze weg is ongeveer te vergelijken met een 80 weg, waar je in Nederland eigenlijk niet zo overheen loopt.
Hier in Ghana moet dit wel, anders kom je niet aan de overkant.
Toch denkt iedereen hier om elkaar en auto's laten je gewoon voor.
We waren nog geen 5 minuten op het strand, of er kwamen al mensen op ons af of we iets wilden kopen, op een paard of quad wilden rijden.
Eerst liepen we over het strand, door de zee. Echt overal waar je kijkt ligt afval. Hierna wilden we rustig iets drinken. Rustig werd dit niet echt, want er kwamen meteen 2 mannen bij ons zitten om te praten en natuurlijk om iets te verkopen.
Zoveel mensen vragen hoe je heet, hoe het gaat en uit welk land je komt.
Toen we terug naar huis wilden gaan, kwamen we een man tegen die met mij wilde praten. Hij zei: 'I'll see you soon, you're so beautiful!' en tegen een vriend: 'This is gonna be the mother of my children'.
Toen ik zei dat ik getrouwd was en mijn ring (om de linkervinger) liet zien, was hij weg.
We namen de trotro terug naar Kaneshie en kochten nog wat spullen op de markt.
Hierna moesten we nog in een trotro naar huis, maar kwamen uiteindelijk na een heel stuk rijden weer terug op de markt.
Het bleek dat de chauffeur eigenlijk niet echt wist waar hij heen moest om ons af te zetten. We moesten weer in een andere trotro, maar gelukkig betaalde de chauffeur voor ons.
Thuis aangekomen waren we best moe en het was al best laat, we hebben maar brood van de markt en noodles gegeten. De kruiden die bij de noodles zaten hebben we er ook opgedaan, anders hadden we kale noodles. Blijkbaar waren dit pepers, zo scherp had ik nog nooit gegeten!
Vanavond hebben we een rustige avond.
Morgen worden we om 13:00 uur bij één van onze stageprojecten verwacht: de WAAF (West African Aids Foundation).
Ik ben benieuwd!

Vrijdag 15 september 2017

Wat een enerverende dag was het vandaag toch weer!
We gingen naar de WAAF kliniek.
Eerst wilden we een trotro naar Kaneshie nemen, maar elke trotro die langs kwam rijden was vol, of er was plek voor 1 persoon.
Na een kwartier hebben we maar een taxi aangehouden.
In Kaneshie moesten we overstappen, vanaf daar naar Atomic Junction en daarna naar Haatso.
De reis zou ongeveer 40 minuten duren, maar wij hebben het gepresteerd om 2 en een half uur onderweg te zijn!
In de kliniek hadden we een leuk gesprek en we gaan stage lopen op dinsdag, woensdag en donderdag.
We gaan op outreach om voorlichting te geven over Safe Motherhood, HIV, aids, Malaria en andere tropische ziekten.
Ook gaan we mensen testen op HIV en de vitale functies meten.
Op de terugweg gingen we langs Accra Mall en we moesten een brug over. Op deze brug waren veel kinderen van (ik denk) Indiase afkomst.
Deze kinderen gaan aan je hangen en om geld bedelen.
We moesten wel doorlopen, maar toch, je voelt het wel.
Vanaf Accra Mall gingen we in een trotro richting huis, waar we pas om 19:30 aankwamen.
We hebben een lekker filefeestje gehad, maar in de file staan is hier eigenlijk niet eens erg, er is genoeg te zien.
's Avonds aten we bonenmix uit blik met aardappeltjes, hmm, niet echt mijn favoriet.
En oja, we hebben eindelijk internet in het huis!