In Sunyani!

Iets later dan gepland, is hier toch nog mijn blog! (Ik had nog geen internet).
Ik ben alweer op de helft van het avontuur in Ghana en zit nu in Sunyani.

Zaterdag 28 oktober 2017
Wat is het warm zeg, uitslapen is er echt niet bij!
Na het ontbijt zijn we naar Kaneshie gegaan om stofjes te halen en wat hebben ze daar veel!
In totaal hebben we er ongeveer 2-3 uur rondgelopen.
Grappig was dat veel stofjes gewoon in Nederland zijn gemaakt: made in Holland.
Ik heb 5 soorten stofjes gehaald en een mooie tas van Kente (de stof).
’s Middags zijn we weer naar Mr. Ad Special gegaan, waar ze het dit keer lekker rustig aan deden, we hebben ongeveer 3 kwartier gewacht op een bak rijst.
Lekker was het wel ;)

Zondag 29 oktober 2017
We gingen voor de laatste keer naar Oceanic Beach Resort om te zwemmen.
Het was lekker warm weer en het was niet bewolkt: bakken dus. Helaas ben ik wel weer een beetje verbrand.. oeps.
Er kwam een groep jongens aan en gingen precies voor onze neus fitnessoefeningen doen, af en toe onze kant op kijkend… eh, hoi?
We besloten om hier ook maar te eten, zodat we ’s avonds niet te moeilijk meer hoefden te doen.
Omdat we gisteren fried rice hebben gehad, namen we nu jollof rice.
De eerste happen gingen nog, maar het werd steeds warmer.
Ook nam ik een hap van het sausje, om te kijken hoe scherp deze was.
Ik ging bijna over mijn nek, het bleek dat er vis in zat, uhh.

Maandag 30 oktober 2017
We zouden vandaag met Little Big Souls mee, maar dit werd verplaatst naar woensdag.
Daarom gingen we vandaag naar WAAF, alleen bleek hier niks te doen te zijn.
Wel konden we even helpen met het tellen van de TBC patiënten van dit jaar en afgelopen jaar in het boek.
Terugreis gingen we langs de naaisters, want zij hadden ’s ochtends gebeld dat ons shirtje klaar was.
Ik trok hem aan, maar hij was veel te strak!
Ze heeft hem toen weer losgemaakt en minder strak gemaakt, maar ook dit keer kon ik mij niet bewegen.
Nadat ze hem nogmaals heeft losgemaakt, zat hij gelukkig al een stuk beter!

Dinsdag 31 oktober 2017
Yes, record verbroken!
We zijn 3 uren onderweg geweest om bij WAAF te komen en dat op onze laatste dag.
We hoefden vandaag alleen maar te wachten op ons certificaat, het bewijs dat we hier stage hebben gelopen.
Op de terugreis konden we bij de andere naaisters langs, want ons zusterspakje was klaar.
Gelukkig zat deze veel beter dan het shirt van gisteren, het paste meteen.
Er moest ook nog een schort bij, deze konden ze gelukkig binnen 2 dagen maken.
Oja, onderweg naar huis, op de autoweg, zag ik opeens een geit op het dak van een trotro staan. Ze binden wel eens vaker dingen op het dak, maar een levend iets had ik daar nog nooit gezien.

Woensdag 1 november 2017
We gingen mee met de mensen van Little Big Souls.
We hadden afgesproken bij La General Hospital, hier hoefden we alleen mensen uit te nodigen voor aankomende evenementen van Little Big Souls.
Hierna gingen we mee naar Tema General Hospital, waar we weer op de KMC kwamen.
De moeders herkenden ons natuurlijk meteen en zeiden: ‘Heeyy, we missed you last Monday!’ :)
Als laatste moesten we nog enkele brieven rondbrengen en we waren pas laat weer thuis.
Toch zijn we ’s avonds nog naar salsadansen gegaan, want het zou onze laatste keer zijn.
We werden speciaal omgeroepen, omdat de DJ wist dat het onze laatste keer was.
We stonden met z’n drieën (er was nog iemand voor het laatst) in het midden en iedereen mocht met ons dansen, ieh.
Het ging best goed en met de laatste heb ik ‘hip-hop-salsa’ gedaan.
Hij wist dat ik aan streetdance deed en dat ik daarom zoveel bounce (dat wordt me ook steeds verteld, dat ik meer moet ontspannen en niet te veel moet bouncen).
Als afsluiting nog een salto en allemaal mensen gingen klappen ^^

Donderdag 2 november 2017
Ik was al vroeg wakker en deed meteen de was, want morgen ga ik naar Sunyani!
’s Middags zouden we croissantjes en wat lekkers halen bij de Accra Shopping Mall.
Na de lunch gingen we weg en Bassit had bevestigd dat we naar de andere kant van de brug moesten. Daar aangekomen, zeiden een stuk of 5 mates, nee, je moet naar de andere kant van de brug.
Wij liepen terug, schreeuwt een mate: Accra, Accra!
Hij vroeg waar we heen gingen en we zeiden naar die supermarkt.
‘Yes, we’re going to that, get in!’.
We namen een hele andere route en stonden heel lang vast in het verkeer.. vreemd.
Daarna vroeg de driver waar we heen gingen, ‘Accra Mall’, zeiden wij.
‘No, no, I’m not going to that place, you have to get out and walk to the other side of this street’.
Zo gezegd, zo gedaan, maar we kwamen midden in een mensenmassa terecht, wat een boel mensen! Zoveel had ik nog nooit bij elkaar gezien.
Het bleek de Makola Market te staan, één van de grootste markten van Accra.
Er reed een andere trotro langs en ze vroegen waar we heen gingen.
Deze trotro ging naar Madina en kwam langs de Shopping Mall.
We waren zo lang onderweg… het bleek dat we aan de hele verkeerde kant zaten.
Uiteindelijk zijn we 4 uren onderweg geweest voor een paar croissantjes.
Gelukkig waren we nog wel op tijd thuis, zodat we nog wat konden eten, voordat we de vriend van Janet gingen ophalen van het vliegveld.

Vrijdag 3 november 2017
03:45 uur --> de wekker ging.
Ik zou om 04:30-04:45 uur worden opgehaald en moest de laatste spullen (beddengoed, klamboe, etc.) nog inpakken en mijn broodjes nog smeren.
Om 5 uur was de taxi er nog niet, dus ik had al een beetje stress en belde op om te vragen of de taxi kwam.
Een kwartier later was hij er en konden we naar het busstation in Circle.
Daar ging net een bus weg naar Sunyani, maar de volgende kwam gelukkig alweer.
Wist ik veel dat we ook stoelnummers hadden, oepsie. Zat ik op een verkeerde plek.
Na anderhalf uur stopten we al (de reis zou ongeveer 8 uren duren) en ik ben toen maar naar de wc gegaan.
Maar goed ook, want we stopten daarna heel lang niet meer.
Toen we wel weer stopten (een uurtje voordat we in Sunyani zouden aankomen), zou ik naar de wc, maar dit was een hok met 3 gaten boven een gootje. Je zit dus eigenlijk met z’n drieën op de wc.
De meeste vrouwen hadden een rok of jurk aan en hoefden die alleen aan de kant te houden.
Ik had gewoon een broek aan en zou daar in mijn nakie staan.
Ik ben echt niet zinnig ofzo hoor, maar hier kon ik gewoon écht, écht niet naar de wc.
Dat werd dus maar ophouden.
Rond 13:45 uur kwam ik aan in Sunyani, waar ik werd opgehaald door Gerdy, van het kindertehuis.
Toen we aankwamen kwamen de kinderen allemaal om mij te helpen (en ze waren natuurlijk ook nieuwgierig naar wie ik was).
Ik ging eerst mijn koffers uitpakken en een beetje bijkomen van de reis.
Daarna ging ik naar de kinderen, ze waren Frozen aan het kijken.
Om 5 uur gingen we eten, rijst met saus.
Na het eten wilden alle kinderen spelen en ze praatten voluit.
Om 7 uur gaan de lichten hier uit, dan heb ik nog even wat tijd voor mezelf.
Ik vind het hier echt heel leuk, ik voel mij nu al thuis.
Sunyani is ook veel rustiger dan Accra, dat past toch iets beter bij mij ;)